Frank Lejeune

Frank Lejeune, Northampton (Eng.) , is autodidakt en pas sinds zijn 30 ste werkzaam als zelfstandig kunstenaar. Hij verkocht al vrij snel zijn eerste kunstwerken en kreeg vervolgens op 33 jarige leeftijd een eerste tentoonstelling.
"Als ik zeg dat ik van mijn hobby mijn werk heb gemaakt dan dekt dat de lading wel.." zegt Lejeune met een glimlach, over dit clichématige gezegde.
In het begin was de bevestiging voor zijn werk van buitenaf belangrijk. Naarmate hij vaker exposeerde en met regelmaat zijn werk begon te verkopen werd dit gevoel geleidelijk minder.
"Eigenlijk valt mijn werk moeilijk ergens onder te brengen omdat ik nooit bewust voorbeelden heb gehad of gestoeid met een bepaalde richting. Iets wat men op de academie wel intensief doet..
Al snel kwam ik erachter dat als je van binnenuit geen kunstenaar bent er geen academie is die er een van je kan maken. Ze leren je met je gave omgaan.
Lejeune's werk is explosief te noemen. "Het gebeurt allemaal heel snel. Daarom werk ik ook het liefst met acrylverf.. met olieverf kan ik niet door werken, omdat het drogingsproces zo langzaam gaat". De craquelé-lagen die in Lejeune's kunstwerken ontstaan zijn dan ook inherent aan de wijze waarop hij met sneldrogende acrylverf omgaat. Men ziet plastisch aangebrachte composities waarbij de verf in dikke lagen soms direct vanuit de tube op de drager gedrukt wordt.

De natuur is altijd een belangrijke inspiratiebron geweest, waardoor zijn werk soms iets landschappelijks heeft, of associaties oproept met dieren en planten "De compositie van het moment vind ik in mijn werk het meest belangrijk! Toch blijft een kunstwerk voor mij een solitair ding, met als gevolg dat een duidelijke lijn in mijn oeuvre een ondergeschikte rol speelt. Exposeren ervaar ik dan ook als een noodzakelijk kwaad.. niet omdat ik er geen plezier aan beleef, maar omdat ik dan naar mijn gevoel seriematig moet werken. Natuurlijk ontwikkelt je werk en verandert er steeds wat.." Het proces van het schilderen zelf dient bij Lejeune als inspiratiebron, waarbij een voltooid doek de basis kan zijn voor een volgend werk.
In het vroege werk van Lejeune ziet men onder andere meerluiken waarbij horizontale kleurcomposities met spontane kracht over verschillende panelen heen schieten. Later wordt zijn werk steeds grilliger en maken horizontale lijncomposities plaats voor hoekige en ronde motieven. De spanning tussen kleur en vorm wordt heviger en er ontstaan overlappende kleuroppervlakken die bijna in maskerachtige taferelen ontaarden. Kenmerkend is ook de periode waarin taalkennis en merknamen hem inspireerden waarbij felle primaire kleuren soms met een transparante witte laag acrylverf worden bedekt.
Kenmerkend in zijn werk zijn de voornamelijk primaire kleuren geel, rood en blauw. "In mijn werk ben ik altijd met deze kleuren aan het stoeien geweest. "Ik ben zelden tevreden over mijn werk en het gevoel dat ik mijn beste werk nog moet maken keert telkens terug."