Anton Vrede

Anton Vrede (1953)
Anton Vrede volgde een opleiding aan de Academie voor de Beeldende Kunst in Rotterdam.
De bakermat van Anton Vrede ligt in de tropen, op Curaçao. Hij was negen jaar toen hij naar Nederland verhuisde. Schilderen is voor hem de aangewezen mogelijkheid om deze totaal verschillende culturen met elkaar te verzoenen. Zijn inspiratiebronnen dwingen hem niet tot het werken in een traditie, hij neemt de vrijheid om zijn 'wereld van verf 'op een persoonlijke manier vorm te geven. Typerend voor het werk van Anton Vrede is de innige relatie tussen mens en dier. Wie de exotische kluwen van tijgers en katten, kaketoes en papegaaien, aap en mens in ogenschouw neemt, waant zich terug in de Hof van Eden. Sentimenteel is dit werk echter niet, het ontgaat Vrede niet dat men de tijger hier gebruikt om benzine aan te prijzen en dat de toekan fungeert als lokbeeld voor een keten van restaurants. Vrede's werk herinnert niet alleen aan een magisch bestaan, verbonden met de natuur, maar ook aan bijvoorbeeld het vernuftig geconstrueerde Disneyworld. Vrede ziet zijn werk als sprookjes voor volwassenen, als hedendaagse mythen. Hij hanteert het penseel met katachtige lenigheid. Een schilderij beschouwt hij als een territorium waar in beginsel alles mogelijk is. Met waterige verf schept hij een broeierige atmosfeer en als vanzelf ontstaan er vage figuren. Onderhuids roert Vrede een wezenlijk dilemma aan: wat onderscheidt ons van de dieren? Waar eindigt de verwantschap? Anton Vrede lijkt in zijn werk op zoek te zijn naar een paradijselijke harmonie, terwijl hij tegelijkertijd de onmogelijkheid hiervan inziet.
Vrede exposeerde o.a. in het Curaçaosch Museum, Willemstad Galerie Traject, Utrecht Grafiekbiënnale Intermezzo, Den Haag Galerie van Mourik, Rotterdam.